ใน Senpai น้องเคยบอกเอาไว้ว่า
"ตัวเองไม่ได้มั่นใจในหน้าตาของตัวเอง"
"เราอาจจะไม่เหมาะกับทางนี้ก็ได้ เราคงไม่ติดแน่ๆ"
... มันสะท้อนบางอย่างมาสู่เรา ว่าเธอคือเด็กที่ขาดความมั่นใจเหมือนเรานะ แต่ก็ยังจะทำมันต่อ ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก และลองทำทุกอย่างที่คิดว่าจะทำได้ แม้ว่าจะไม่เคยมั่นใจอะไรเลย
ณ ตอนนั้นก็ไม่ได้หลงรักใครเป็นพิเศษ จะมีก็แคปเฌอที่ทำให้เราหลงไหลทั้งทัศนคติและรูปลักษณ์ เพราะเค้าคือด่านหน้าของ BNK48 ที่ใครๆ ก็ต้องรู้จักเธอก่อน เรารักเธอ แต่ก็ยังไม่ได้รุนแรงปักใจอะไร
ด้วยความที่เปี่ยมมีบางอย่างที่สะท้อนให้เห็นถึงตัวเราเอง เราก็เลยตามน้องอยู่เรื่อยๆ น้องก็คือโอชิของเราคนหนึ่งแต่ก็ยังไม่รุนแรงปักใจอะไรเหมือนกัน อาจจะเพราะตอนนั้นน้องแสดงให้เห็นถึงด้านที่สะท้อนตัวเราเฉยๆ จนกระทั่ง...
เธอไม่ติดทีม BIII
เธอไม่ติดเซนบัตสึซิงเกิลที่ 3...
เราเข้าใจดีว่าด้วยอะไรหลายๆ อย่างคงส่งผลให้น้องไม่ได้สิ่งเหล่านี้...
แต่วินาทีที่เราเห็นว่าเธอดูเข้าใจมัน ไม่เสียใจกับมัน และยังปลอบประโลมคนอื่นๆ มันทำให้เราร้องไห้ออกมา เพราะว่า "เราทำแบบเธอไม่ได้"
การที่น้องยิ้ม ปลอบประโลมคนอื่นๆ แบบนี้ มันทำให้น้องงดงามเปล่งประกายโดยธรรมชาติ โดยสิ่งที่น้องเป็น น้องไม่ต้องงดงามอะไรมากมาย แค่น้องยิ้มมันก็ทำให้โลกนี้สดใสไปหมดแล้ว ณ ตอนนั้นเอง ไม่ว่าจะรูปลักษณ์ ทัศนคติ หรือสิ่งที่น้องเป็น ด้วยวัยเพียงแค่นี้ มันก็ทำให้เราหลงรักไปแล้วเต็มๆ
ในความอดทนอดกลั้นของเปี่ยมนั้น แน่นอนว่าน้องต้องเต็มไปด้วยความน้อยใจ เพราะน้องเข้าใจดี ว่าตัวเองไม่ใช่ Type ที่เป็นที่นิยมชมชอบ การที่น้องติด Senbatsu เพลง "RIVER" และเอ่ยปากขอบคุณ พร้อมกับพูดว่า "หนูนั้นจะไม่ได้น่ารักเหมือนคนอื่นๆ" มันยิ่งทำให้ชัดเจนว่า เธอไม่เคยยอมแพ้ การที่เข้าใจทุกๆ อย่าง ทำให้เธอก้าวไปข้างหน้าได้ต่างหากล่ะ แต่เธอรู้อะไรไหม เธอเป็นคนที่สวยและน่ารักทั้งภายในและภายนอกเลยล่ะ
สิ่งที่น้องพูดเอาไว้ใน Girls don't cry นั่นยิ่งตอกย้ำให้เห็นถึงทัศนคติที่ส่งผลให้น้องไม่ยอมแพ้ น้องพยายามทำในสิ่งที่ตัวเองทำได้ให้ดีที่สุด เพราะถึงยังไงน้องก็มีคนที่เฝ้ามองและชื่นชมน้องอยู่ น้องยินดีและพอใจมากแล้วที่ทำให้แฟนคลับที่ตัวเองมีนั้นมีความสุข ไม่ต้องทะเยอทะยานเพื่อจะไปอยู่ในที่สูงๆ แต่จงทำให้เต็มที่ ไปให้ถึงยอดภูเขาที่ตัวเองปีนไปได้ ผลลัพธ์จะเป็นยังไงก็ไม่สำคัญ เพราะเราทำมันลงไปเต็มที่แล้ว สนุกแล้ว มีความสุขแล้ว
แล้วพี่จะยอมแพ้ได้ยังไงล่ะ ทำไมพี่จะต้องคอยมองหน้ามองหลัง ใครตามใครนำ ไปเพื่ออะไร ? เด็กคนนี้ได้สอนให้ผู้ใหญ่คนหนึ่งสู้ต่อไป ทำสิ่งที่รักให้เต็มที่ แล้วสนุก มีความสุขกับมัน แล้วปล่อยให้มันนำพาไปสู่ผลลัพธ์เอง ไม่ว่าผลลัพธ์นั้นจะแค่เล็กน้อย หรือยิ่งใหญ่สักแค่ไหน...